W = Waanzin

Het is eigenlijk gewoon waanzin dat die jongeheer van mij steeds de kop op steekt. Het waarom of waardoor ontgaat mij geheel. Het is niet dat ik onervaren ben, integendeel, mag ik wel zeggen. Het is vreemd, omdat de de vrouw tegenover mij niet echt het type vrouw is waar hij doorgaans op zal reageren.

De vraag of er iets is brengt mij terug naar het onderwerp van mijn gedachten. Meteen als ik haar blik ontmoet, sla ik mijn ogen weer neer. Ik kan haar toch niet zomaar vertellen waar ik aan heb zitten denken?

Mevrouw leunt voorover en tilt met een kleine hand mijn kin omhoog, zodat ik niet anders kan dan haar in de ogen kijken. Ze zegt niets, maar het lijkt alsof haar ogen diep in mijn ziel kunnen kijken. Het duurt slechts een paar seconden. Dan laat zij haar blik langzaam naar beneden glijden tot aan mijn kruis.

Weer steigert mijn mannelijkheid. Schoksgewijs probeert mijn lid tot volle glorie te komen. Het enige effect is dat ik het Spaans benauwd krijg en Mevrouw weer opkijkt. De lach die dan haar mondhoeken omhoog krult, laat mij wensen dat ik in de grond kan zakken.