H = Houvast.

Het is op zich een goede vraag, maar ik heb geen minuut denktijd nodig. Ook mijn geratel is iets uit mijn jeugd en wijst inderdaad op zenuwen. Nog iets wat in mijn volwassen leven niet meer in deze mate is voorgekomen. Tot nu dan.

“Het zijn de zenuwen, Mevrouw. Normaal ben ik niet zo’n ratel,” antwoord ik, zodra zij van haar horloge opkijkt.

“En waarom nu dan wel?”

“De mogelijkheid om een droom uit te laten komen, komt harder binnen dan ik had verwacht.”

Weer gaat er een wenkbrauw omhoog. Ik begrijp meteen waarom en vul de zin aan met ‘Mevrouw’, wat mij weer een glimlach oplevert om van te smelten.

“Ik ben blij dat je zo eerlijk bent, teddy en ik begrijp de zenuwen, dus ook het geratel. Het is ook niet niks om dit pad te gaan bewandelen als onderdanige, maar gelukkig doe je dat nimmer alleen. Jouw Dominante zal jouw houvast zijn, je begeleidster, je rots in de branding.”