T=Training.

Ik kan niet anders dan verontschuldigend toegeven dat ik inderdaad weer een deel gemist heb. Op de vraag waarom ik zo snel afgeleid ben, moet ik het antwoord schuldig blijven. Alhoewel, ik heb wel een antwoord, maar denk dat zij het niet op prijs zal stellen wat ik te zeggen heb.

“Ik wacht, teddy. Je zegt geen antwoord te hebben, maar ik zie aan jouw gezicht dat je wel degelijk het waarom weet.”

“Hoe doet U dat toch, Mevrouw?” vraag ik verbaasd, in plaats van te antwoorden.

Meteen is die verleidelijke zweem van een glimlach weer om haar mond.

“Training, lieve teddy. Mensen observeren leer je veel van. Dat zal ook een onderdeel worden van jouw training.”

“Waarom, Mevrouw?”

“Omdat jij dat ook nodig gaat hebben in de toekomst. Non verbale communicatie is bijna nog belangrijker dan het gesproken of geschreven woord.”

“Ja, dat weet ik, Mevrouw. Ik heb al verschillende trainingen daarin gehad.”

“Dat zijn dan niet de beste trainingen geweest, lijkt mij, als je al zo snel de fout ingaat bij mij.”

En weer krimp ik van binnen tot maat tuinkabouter met schaamrood op zijn wangen.