P = Problemen.

De vraag of ik even wil herhalen wat Mevrouw net gezegd heeft, brengt mij dus weer in de problemen. Ik herhaal wat ik weet en borduur daar op door. De uitdrukking op haar gezicht verandert van interesse naar donderwolk, waardoor ik mij binnen vijf minuten nòg kleiner voel dan één meter achtendertig. Zónietig, zó stom heb ik mij werkelijk nog nooit gevoeld. Verbazing is het volgende wat mij om de oren slaat, want op hetzelfde moment zorgt mijn pik voor nog een probleem. Ik krijg het bijna benauwd, zo erg knelt mijn broek. Het is echter wel een goede plek om mijn blik op te richten, want dan hoef ik haar even niet aan te kijken.

“Mijn excuses, Mevrouw, maar U maakt meer indruk op mij dan ik ooit heb kunnen bedenken.”

“Mooi zo. Dan heb ik alvast één doel bereikt. Ik hoop voor je dat het echt indruk is en niet angst, want dat zou je training erg in de weg kunnen zitten, teddy.”

Haar stem is zacht, troostend zelfs en past helemaal niet bij de donderwolkuitdrukking. Als ik opkijk, zie ik gelukkig dat de donderwolk is verdwenen. Haar lieve lach nodigt mij uit tot een glimlach als antwoord.