E = Effect.

“Je bent een mooie man,” haalt mij terug naar de werkelijkheid.

“Dank je,” antwoord ik, plots een beetje verlegen.

Hierop kijkt zij mij weer strak aan. Ik snap even niet waarom. Het antwoord komt een seconde later.

“Je?” herhaalt de vrouw met een opgeheven wenkbrauw, “als je echt wil dat ik je onder mijn hoede neem, zul je mij eerst eens op de correcte manier moeten adressen, knul. Vanaf nu spreek je met twee woorden, noem je mij Mevrouw en zeg je U. Is dat begrepen?”

In plaats van te antwoorden, kijk ik vol ongeloof naar mijn kruis, omdat mijn lid zijn aanwezigheid kenbaar maakt.

“Hé… pssttt… ik zit hier.”

De blos is nog sneller op mijn wangen dan dat ik weer op kan kijken. Beschaamd sla ik mijn ogen meteen weer neer als ik de vrolijke glinstering in haar ogen zie. Vreemd, heel vreemd dat deze vrouw zo’n effect op mij heeft.