Een goede daad

'Een goede daad' is een verhaal geschreven in opdracht voor de ewa-meeting van 16 maart aanstaande. De opdracht luidt: Schrijf een erotisch verhaal over twee mensen uit verschillende milieus.

Een goede daad.

De markante zwerver, op de hoek van de straat, blijft haar aandacht steeds weer trekken. Hij is niet het soort zwerver die zij vaak genoeg ziet als ze vanaf het metrostation naar haar werk loopt of andersom. Zijn kleding is smoezelig, maar niet echt vies. Zijn haren en baard zijn net iets te lang, maar alsnog te verzorgd. Het zou natuurlijk kunnen zijn dat hij nog niet zo lang tot een zwervend bestaan is gedwongen, maar het kan niet missen dat hij er één is, omdat hij dagelijks mensen aanspreekt of zij misschien wat kleingeld voor hem hebben, zodat hij iets kan eten.

Ook zij heeft hem al een paar keer geld gegeven en zelfs met hem gepraat. Kort weliswaar en altijd over algemene dingen, maar door die paar gesprekken gaan haar gedachten ’s avonds vaak naar hem, maar dan niet in de hoedanigheid als zwerver.

Haar fantasie slaat regelmatig op hol als zij bedenkt hoe hij eruit zou zien als hij gedoucht heeft, geschoren is en in een schone, nog half openstaande spijkerbroek in de huiskamer van haar kleine flat zou staan. Die fantasieën hebben er zelfs al toe geleid dat zij de vibrator heeft gepakt om haar lustige gedachten tot rust te brengen. Hierdoor neemt zij die avond een heel bijzonder besluit.

“Hé, alles goed gegaan vandaag?” is waar zij de zwerver de volgende namiddag mee aanspreekt.

“Genoeg om een frietje te halen,” antwoordt hij met een glimlach.

“Ben je dat niet een beetje zat?”

Een schouderophalen is het antwoord. Ze raapt alle moed bijeen en flapt eruit wat zij die avond ervoor heeft verzonnen.

“Ik wil straks macaroni maken, maar daar maak ik altijd te veel van. Heb je zin om bij mij te komen eten? Je mag ook douchen als je wilt en je kunt ook een nachtje blijven slapen.”

Het schaamrood vliegt naar haar wangen zodra de eerste woorden van de laatste zin uit haar mond rollen. Dàt had ze nu net niet verzonnen. Spontaan slaat zij haar blik neer, waardoor ze de glimp van verbazing op het gezicht van de zwerver mist. De strenge blik in zijn ogen is echter niet te missen als een vinger onder haar kin haar gezicht weer omhoog duwt.

“Of je bent zo blond dat je het gevaar niet ziet, of je beschikt over een enorme dosis mensenkennis en dáár, lieve dame, zou ik graag achter komen. Ik neem je aanbod deels aan. Het eten en de douche zal ik aanvaarden, maar het slapen sla ik af, oké?”

Zij knikt slecht als antwoord.

Een uur later staat de zwerver onder de douche en zij in de keuken. De korte rit met de metro en de autorit naar de buitenwijk waar zij woont, heeft haar echter niet veel meer informatie over de zwerver opgeleverd dan de bevestiging dat hij inderdaad nog niet zo lang als zwerver door het leven gaat. Hij heeft niets willen vertellen over de oorzaak van zijn zwerversbestaan. Dat vond hij niet nodig, want het zou niet lang duren voordat hij weer een ‘normaal’ leven zou hebben, was zijn verweer, waarna hij het gesprek naar zijn hand wist te zetten door haar allerlei vragen over haar dagelijkse bezigheden te stellen.

“Mmmmm… die douche was lekker. Dank je wel, Martine.”

Van schrik laat zij de houten lepel op de grond vallen. Ze bukt meteen om hem op te rapen, maar bij het omhoog komen, valt het ding weer op de grond door de volgende opmerking die hij plaatst.

“En dat is lekker…”, hoort zij hem mompelen.

Plots bewust van het feit dat zij ongegeneerd gebukt staat met gestrekte benen, waardoor hij een prachtig uitzicht heeft op haar bilpartij, laat haar met een schok omhoog komen en omdraaien. De aanblik van de zwerver, die nu slechts gekleed is in een handdoek, wekt bij haar echter een heel ander gevoel op. Hij is nog mooier dan zij zich had voorgesteld. Ondanks dat hij, naar haar schatting de dertig gepasseerd moet zijn, is het een mooie, slanke man met brede schouders. Het type ‘Hugo Boss’ fotomodel, ongeschoren of niet.

“Jij ook,” floept er uit haar mond.

De volgende stap had zij zelfs in haar stoutste fantasieën niet kunnen bedenken. Hij neemt een stap naar voren, omsluit haar gezicht met zijn handen, bukt en plant zijn lippen op die van haar. De tongzoen is voldoende om het liefdesvuur te laten ontvlammen. Zijn handen gaan op zoektocht, vinden de zoom van haar rok en trekken deze omhoog. Als vanzelf gaan haar heupen richting de hand waarvan zij de warmte al voelt. De aanraking zorgt voor een bliksemschicht die al het denken uitschakelt. Voelen is alles waar zij nog naar verlangt. Hij beantwoordt haar verlangen door de zoen te verbreken en haar aan de hand mee te nemen naar de bank waar hij haar voorzichtig over de leuning heen duwt.

De tanga verdwijnt richting laminaatvloer, haar heupen kantelen. Zij is er helemaal klaar voor om hem te ontvangen. Hij geeft. Met een snelle stoot zit hij in één keer diep in haar. Even houdt hij zijn heupen stil, maar alsof ze in tijdnood zijn, begint hij te neuken alsof het eeuwen geleden is dat natuurlijke driften voor het laatst de vrije hand hebben gekregen. Het duurt dan ook niet lang voordat zij zich beiden, bijna tegelijk, overgeven aan een haast verwoestend orgasme. De euforie wordt echter wreed verstoord als zij hijgend en wel omhoog komt om hem te bedanken.

“Het eten!” roept zij verschrikt uit als zij bij het omdraaien de blauwe walm ziet die in de keuken hangt.

Vergeten is de snelle vrijpartij als beiden zich naar de keuken haasten, waar zij alleen maar beteuterd naar de overkokende pan macaroni en haast uitgedroogde saus kunnen staren. De zwerver reageert als eerste. Snel draait hij het gas onder de pannen uit. Het enige wat zij ziet is dat haar goed bedoelde aanbod van een gezonde maaltijd de vuilnisbak in verdwijnt. Dat is het moment waarop hij haar aankijkt, de verslagenheid in haar ogen ziet en een radicaal besluit neemt.

“Als jij mij weg wilt brengen, meisje, zorg ik voor een goede maaltijd.”

Zij is nog te veel van slag om te beseffen wat hij heeft gezegd. Ze staart hem sprakeloos na als hij richting badkamer verdwijnt. Vijf minuten later staat hij gekleed en wel weer voor haar. Pas op het moment dat hij haar hand pakt komt het besef.

“En waar wil jij dat van betalen?” vraagt zij plots vol wantrouwen.

“Daar, lieve dame, ga jij achter komen als jij mij brengt waar ik naar toe wil.”

Een half uurtje later zit Martine beduusd vanachter haar stuur naar een wel heel luxueus herenhuis te kijken.

“Hier woon ik, Martine, helemaal alleen. Ik heb je voorgelogen, sorry. Ik was eigenlijk undercover op zoek naar een zwerver die ik een kans wilde bieden een nieuw bestaan op te bouwen. Nooit gedacht dat mijn eigen leven nu misschien een tweede kans krijgt, met jou.”