Eigengereid

Ik ben nog maagd als het om bloggen gaat. Deze eerste vier berichten heb ik dan wel keurig kunnen publiceren, maar bij het plaatsen van het laatste verhaal, blijkt dat ik een hele eigengereide blog heb. Het zet witregels waar ik ze niet heb in mijn origineel.
Wie , oh wie, weet hoe ik dit kan veranderen?

Ho,ho,ho!

Ewa meeting opdracht 31 januari: 

Kernwoorden: Kerst, Nieuwjaar, Humor, Erotiek.

Schrijf een erotisch verhaal met humor over kerst en/of nieuwjaar. Beide genres moeten goed te herkennen zijn. 

Ho,ho, ho!

    

     "Watch out!" Sean yelps, steering hard to keep the van away from a stone fence to the side. Cherry squeaks in fright, but her husband manages to bring the car to a safe stop. Feeling utterly lucky they didn't hit anything, they both get out of the car, to see a flat tire has caused the frightful moment. It makes Cherry sigh with relieve, though. A flat tire is easily changed, so she looks at Sean with expectation. Sean, however, wears a huge frown on his brow.

"What's wrong, darling?" she asks concerned straight away.

"I'm afraid we have a bit of a problem, dear," Sean replies, "You see, I had a flat tire last week as well and I haven't had the time yet to get it fixed."

      Cherry shocks profusely. There they are, stranded in the middle of nowhere on a freezing Christmas eve, dressed as Santa and his Christmas elf, because they were supposed to bring joy to the special home for young adults with Down-syndrome, where Sean's younger sister lives.

"No worries, love. I've got my cell phone, but it's in the pocket of my jeans. Help me, please?" Sean adds.

     Of course she helps. Standing in the freezing cold is no fun in the short dress she's wearing, so she quickly  unbuckles the huge belt, pulls up the top of Santa's costume and puts her hand in the trousers. A moment later she triumphantly hands the phone to Sean, who swipes the thing to life, to mutter a curse straight after.

"I'm terribly sorry, darling, but it's out of reach. I can't call," ends the hopeful expectation Cherry had, but Sean continues with: "I see a farm over there. Maybe we may use their phone."

     Cherry follows the pointed finger of Sean to see merry twinkling lights about a quarter of a mile down the road. Relieve washes over her again, to follow her husband, who started to walk straight away. A short walk later they stop at the front door. The bell is rung quickly, which is followed by an unexpected welcome shortly after, when the door is opened by a sharp dressed man of their own age.

"Ahhhhh, great, you're here and just in time too! Come in, come in!" he bellows enthused with a broad smile, while stepping to the side to let Cherry and Sean enter.

"Come on, darling, let me show you the way. You wait here, Santa, I'm back in a sec," the man continues once they are inside.

     Sean mutters about using the phone, but the man grabs Cherry's hand and starts walking down a corridor. Cherry is so overwhelmed that she follows, but not without a quick look over her shoulder. Sean shrugs, probably overwhelmed as well. That's the last she sees, because the man opens a door and pulls her through it.

"Here's she is, Mike. What time will desert be?" the man asks a much younger guy who looks up from whatever he's doing in the huge kitchen Cherry finds herself in.

The guy smiles and answers fifteen minutes or so. With that the man leaves, leaving Cherry standing confused to the marrow.

"Hi there, thanks for coming on such a short notice. Better take that gorgeous dress off, though, I don't want to ruin it," is what the guy Mike starts with.

"What?!" Cherry yelps at that, which seems to puzzle him.

He throws her an awkward look, asking: "Aren't you here to serve as desert table?"

    Cherry can't hide her surprise. She denies strongly and continues with telling the reason why she and her husband came to the farmhouse. Mike then looks at her in utter surprise for a moment, only to burst into a merry laughter.

"Oh my," he hiccups moments later, "I truly apologize, but you were so heaven sent. Now I have to disappoint our guests and serve desert the normal way."

"What do you mean?" Cherry asks truly innocent.

     Mike checks her face with interest. Then he tells Cherry that there's a private party going on, which will be quite interesting if desert gets  served the way he wanted. He continues with explaining the idea. At first Cherry looks shocked, but somewhere along the explanation her body reacts as it has not done for a long time. Her womanhood softens and she feels how it gets moist as well.

    For a second her thoughts turn to the fact it had been many years since her loved one and she had been all over each other having sex. It had been great in the first half of their marriage, though. Sean had always been willing to challenge her at the most impossible places, but somehow those days had vanished. If she'd be totally honest, she was missing those days and now a perfect moment to blow a new spark into their sex life, was given to her. Mike truly has her interest, yet she mutters that her husband probably would not appreciate it if she would go along with the idea.

    Mike is just about to reply on that when Sean, still dressed as Santa, enters the kitchen, at the almost perfect moment, with the most perfect excuse.

"I truly am sorry, honey, but it seems we're stuck here. There's been a terrible accident on the highway, so the emergency service has their hands full. Probably all night too, but no worries, we're invited to stay until the morning. The party in there has been waiting on some Santa entertainment."

Cherry's face lights up by the broad smile which enters her face, while her heart skips a beat.

"I'm sorry we can't go to Dandilly Mansion then, Sean, but in a way we are lucky, aren't we? Mike here told me about the party already and was thrilled when I came in. He thought I was the extra hand in the kitchen they hired, but since she didn't show up, would you mind if I help him out here?"

    Knowing how much his wife loves to cook, Sean doesn't doubt for a second to give consent. That's exactly what Cherry hoped for when she came with the offer. With 'I'll see you later, then', Sean leaves the kitchen, which allows Cherry to turn back to Mike.

   It takes a minute for Cherry to tell him that she has no experience whatsoever at parties like this. It takes Mike less time to say she doesn't need to worry. Five minutes later Cherry lies totally naked on a steel cart waiting for Mike to make a special presentation with all kinds of delicious looking cupcakes, different fruits, whipped cream and as finishing touch, some ice cream.

    Cherry doesn't dare to give in to it, but her stomach is filled with merry giggles. She already admitted a bit shy to Mike how sensual it felt on which Mike only flashed her a huge smile.

"Just wait until you're in there, darling. That's when the real thrill starts," he says with a merry wink.

     Then he asks if she's ready. When she nods he places one cherry on her lips, two on her eyelids, than he starts pushing the cart she's on. Passing the door the merry giggles in her stomach turn to excited expectation. One side of her is shy, the other side horny as hell all of the sudden. The thought of unfamiliar hands, mouths and tongue -  which will all be used according to Mike-  touching her, enhances the tension in her body and then there's the thought on how Sean will react.

The enthused whistles, remarks and giggles when Mike presents her, fills Cherry with even more excitement. She gets even more thrilled when she feels the first fingers touching her skin when one of the cakes is taken from her body. Those fingers are just the start of a rousing fifteen minutes as she has never experienced before.

The guests are not shy. Soon enough someone starts to lick the ice cream which is melting on her warm body. That tongue is followed by a few more, all focused on rousing her even more, or so it seems. Her breasts are a favourite place to lick for several different tongues. Her thoughts are interrupted by a squeak which comes from her own throat when hands lifts her legs, just before a tongue finds her pussy to lick. Gods, that is sweet torture! Did she think she was horny when Mike turned her into desert, she wished someone would fuck her as no one has ever done before right there and then. As if her wish is heard, the sweet arousal stops when she hears her Sean bellow:  "Ho, ho, ho! You all might be enjoying this delicious dish, but I am going to fuck it right now! Merry Christmas everyone!"

 

 

Zo... het begin is er

Mijn eerste verhaal staat gepubliceerd. Het is niet het eerste verhaal wat ik geschreven heb, dus er zullen er nog meer volgen, want daarvoor is deze blog aangemaakt.
Het genre waar ik hier in schrijf is erotica. Veel van mijn verhalen zijn echter BDSM getint, dus hou je niet van kinky of meer, stop dan hier met lezen.
Voor degenen die wel de interesse hebben.... veel leesplezier. Heb je vragen? Stel ze maar, ik beantwoord ze zo goed ik kan.


liefs,
Breyana

Fantasie

Dat op een zwoele zomeravond een voor mij lang gekoesterde fantasie uit zou komen, had ik niet kunnen bedenken als ik samen met Eric, mijn collega agent, bijna aan het einde ben van onze lopende patrouille door het park in ons werkgebied. Ondanks dat het pas acht uur 's avonds is, is het is al bijna donker als mijn 'avontuur' begint.

 

     Zodra Eric en ik het park uitlopen, zie ik dat er een bestelbus naast onze dienstauto staat. Nu is dat op zich niet vreemd, maar de bus staat daar met een lopende motor, zonder verlichting en dat vind ik vreemd, dus ik besluit om te kijken wat de reden daarvan is. Als ik vlak bij de achterdeuren van de bus ben, schrik ik echter van een brul die Eric geeft.

    Meteen gebeurt er van alles tegelijk. Beide deuren worden opengegooid. Er springt een man uit, waarvan het gezicht is vervormd door een kous of panty. Mijn hand gaat onmiddellijk naar mijn wapenstok, maar meteen worden mijn polsen van achteren vastgegrepen. Ik draai verbaasd mijn hoofd om, omdat ik niemand achter mij verwacht. Voordat ik echter kan zien wie mij vast heeft gegrepen, wordt er een donkere zak over mijn hoofd getrokken en krijg ik een duw in mijn rug.

     Ik bots tegen een lichaam op.  In een vloeiende beweging word ik vastgegrepen en omgedraaid. In dezelfde seconde wordt er een hand stevig over mijn mond gelegd. Er ontwaakt een oerinstinct in mij. Met alle kracht die ik heb vecht ik om los te komen, maar tegen de twee sterke armen die mij nu meeslepen, ben ik niet opgewassen.

     Ik schreeuw om hulp van Eric, die er moet zijn, maar de schreeuw wordt gesmoord door de hand. Ik schreeuw weer zodra de hand over mijn mond verdwijnt, maar ook dat helpt niet.  Zonder pardon word ik de bus in geduwd, waarna ik op mijn buik op de laadvloer beland.

    Een tel later wordt mijn schreeuwen bestraft door een knie in mijn rug en een hand die de zak om mijn hoofd en daarmee ook mijn haren grijpt. Mijn hoofd wordt naar achteren getrokken. Op hetzelfde moment glijdt er een andere hand om mijn keel.

"Als je leven je lief is, dame, kun je maar beter héél stil zijn. Beweeg of gil en ik knijp je strot eraf, begrepen?"

     De bedreiging valt samen met het geluid van sluitende deuren. Vrijwel meteen voel ik ook een schok van de bus die achteruit rijdt. Het dreigement wordt kracht bijgezet door het licht knijpen van de hand, terwijl de bus in zijn vooruit wordt geschakeld en wegrijdt.

     Ik besef dat ik mij maar beter gedeisd kan houden, dus ik knik. Dat verandert weinig aan de positie waarin ik lig. Het verlicht niet de druk van de knie in mijn rug. Wel krijgt mijn nek het iets minder te verduren, want de hand om mijn keel verdwijnt. Niet dat het van veel invloed is, want de hand duwt nu mijn hoofd tegen de vloer.

    Dan komt Eric in mijn gedachten. De angst slaat mij even om het hart. Waarom heeft hij niet ingegrepen? Het enige antwoord wat in mij opkomt is dat Eric dat niet kon, maar voordat ik daar verder over na kan denken, vermindert de bestelbus alweer vaart.

    Het hellen van de bus betekent afslaan. Geknars van de wielen betekent grind. Niet veel later wordt de bus tot stilstand gebracht. Weer slaat mijn hart op hol, maar nu van spanning. Ik moet alert blijven. Iedere vezel in mijn lijf bereidt zich voor op een ontsnappingspoging als ik een deur open hoor gaan.

     Nog voordat de druk op mijn rug en hoofd verdwijnt word ik bij mijn enkels gegrepen. Er moet dus nog een ander persoon zijn. De chauffeur, natuurlijk! Stom! Ik geef mij echter ook aan hem niet gewonnen. Zodra de druk van mijn rug verdwijnt, begin ik te trappen. Weer haalt dat niets uit, want ik word zonder pardon de bus uitgesleurd. Zodra ik op mijn voeten sta, verdwijnen de handen echter. Ik bereid mij voor om te rennen, maar ook daar krijg ik geen kans voor. Weer glijdt er, van achter mij, een hand om mijn keel en een arm om mijn middel.

"Luister, slet, ik heb niet al deze moeite genomen om met je te vechten. Dit is je laatste waarschuwing. Nog één keer en je gaat out!"

     Verschrikt draai ik mijn hoofd richting het stemgeluid. De stem klinkt heel bekend, maar ik kan hem niet plaatsen, dus geef ik mij nog steeds niet over. Ik trap hard naar achteren, in de hoop een voet te raken. Het lukt, maar het is niet genoeg. Ik hoor een vloek, terwijl de hand begint te knijpen. Deze keer stopt de hand echter niet als mijn adem stokt. Ik raak nu echt in paniek. Een angstige minuut later besluit mijn lichaam dat ademtekort een mooie aanleiding is om 'het licht uit te doen'. 

 

    Op het moment dat ik weer bijkom, merk ik dat ik, volledig naakt, op mijn buik lig op iets wat ik definiëren kan als een baal stro. Sprieten prikken in mijn buik, borsten en zij. Ik lig slechts tot mijn heupen erop. Ik sta op mijn voeten, aan mijn enkels gebonden, met mijn benen wijd gespreid.  Mijn polsen zitten in boeien op mijn rug, mijn armen zijn gefixeerd met touw net boven mijn ellebogen. De kap is vervangen door een blinddoek, maar nu is ook mijn mond gesnoerd met een grote ballgag. Ik ben zo weerloos als het maar kan.

     In een flits begrijp ik de angst waar vrouwen op het bureau, die een ontvoering hebben meegemaakt, het over hebben. Plots ben ik ook een slachtoffer en dat zint mij net zo min als dat ik vast sta. Wat mij echter nog minder zint, is de reactie van mijn lichaam.

     Mijn tepels staan recht vooruit en dat kan niet van de kou zijn, want de ruimte waarin ik ben is warm genoeg. Het vocht tussen mijn dijen is ook geen zweet en de spanning in mijn buik is niet van angst. Dan hoor ik gedempte stemmen achter mij.

     Meteen ben ik weer alert en ik kan amper de woede onderdrukken als er een hand via mijn bilnaad over mijn vrouwelijkheid glijdt. In een reflex wil ik mijn benen sluiten, maar dat gaat niet.  Mijn woede is echter op mijzelf gericht, als ik merk hoe heftig mijn lichaam reageert op de aanraking. De woede uit zich in een dierlijk gegrom vanwege de gag die in mijn mond zit en ik vecht zó hard tegen de touwen om mijn ellebogen en enkels, dat ik mijzelf bijna verwond.

   Bijna, want mijn dierlijk gegrom gaat over in een geile kreun als de hand verder gaat met strelen. Mijn lichaam verraadt mij, als geil net zo makkelijk langs mijn benen druipt als het speeksel langs mijn kin. De weerloosheid maakt mij, net als wanneer Meester mij vastzet, week en gewillig. Vergeten is de woede in de opwinding die volgt als ik iets warms tegen mijn schaamlippen voel. Schaamteloos kreun ik als die warmte mijn vrouwelijkheid in glijdt.

     Langzaam begint mijn belager te stoten, wat nog meer opwinding opwekt. Dat ik ontvoerd ben, blijkt voor mijn lichaam geen probleem. Op zijn ritme duw ik mijn billen naar achteren. Zijn handen grijpen mijn heupen. Het ritme versnelt, mijn hartslag ook. Mijn gedachtes zijn allang niet actief meer. Ik vaar mee op de golven van extase, net zolang tot ik mijn belager hoor kreunen.

     Ik begin te smeken, maar voor een ander soort verlossing. Die krijg ik ook. Een paar flinke stoten van mijn belager laten mij in het gat van een heftig orgasme duikelen. Dat laat hém weer niet onberoerd. Met een haast dierlijke grom bereikt ook mijn belager zijn hoogtepunt en dan rest mij niets anders dan uithijgen, totdat een wel heel bekende stem zegt: "Mijn hartelijke dank, Meester Ernesto. Ik denk dat dit genoeg straf is voor Mijn loslippige sletje."

    Schrik en opluchting razen door mijn lichaam bij het besef dat deze hele ontvoering in scene is gezet door mijn Meester en een andere Dominant. Op hetzelfde moment wordt de blinddoek van mijn ogen gehaald. Ik kijk naar het glunderende gezicht van mijn Meester. Dan kijk ik omhoog.

    Als blikken echt hadden kunnen doden, had ik mijn collega's de dood moeten melden van Eric, die staand naast mijn Meester, met een nog bredere grijns op zijn gezicht, zijn broekriem aanhaalt.

     Het schaamrood vliegt naar mijn wangen, als het tot mij doordringt dat Hij de Dominant is, waar ik tijdens een chat tegen gezegd heb dat een ontvoering mij wel spannend leek. Zijn grijns wordt echter breder als Hij zegt: "Graag gedaan, Meester Frank, maar gezien de blik in haar ogen, denk ik dat U ons lieve meisje maar beter even in de touwtjes kunt laten, anders zou ik nu best wel eens een probleem kunnen hebben."

Breyana gaat bloggen!

Hier het eerste blog. Ter test alleen maar eigenlijk.
In de hoop en de verwachting dat er nog vele zullen volgen.

Tot snel!

Breyana.